Nieuws

Donderdag 01 augustus 2024
(3 augustus) Emeritusbisschop Hurkmans viert tachtigste verjaardag
Aanstaande zaterdag, 3 augustus, is het tachtig jaar geleden dat onze bisschop-emeritus, monseigneur Hurkmans, het levenslicht zag in het Brabantse Someren. Door het doopsel werd deze 'boerenzoon' kind van God, door ons gekend onder de namen Antonius Lambertus Maria.

Bekkers-Bluijssen
De Bossche bisschoppen Bekkers en Bluijssen worden dikwijls in één adem genoemd. Zij waren zogenaamde 'concilievaders', deelnemers aan het Tweede Vaticaans Concilie (1963-1965) en hebben de naam 'vooruitstrevend' te zijn in de zogenaamde 'geest van het concilie'. Toch waren zij - los van dat geromantiseerde beeld - 'gewone' bisschoppen, trouw aan de leer van de Kerk. Mgr. Bekkers voorop. Oud-archivaris van het bisdom van 's-Hertogenbosch Jan Peijnenburg toonde dat aan, onder andere in zijn biografie "Marinus Bekkers, een gewone bisschop voor gewone mensen". Ondanks het feit dat van alle Bossche bisschoppen mgr. Bekkers het kortste op de cathedra in de Sint-Jan zat, is hij onmiskenbaar de bekendste. Hij genoot, onder andere door media als televisie, grote bekendheid die met liefde tot mensen sprak en zo 'gewone' mensen die worstelden met grote levensvragen bijstond. Trouw aan Christus en Zijn Kerk.

Ter Schure-Hurkmans
Mgr. Bluijssen volgde de in 1966 overleden Marinus Bekkers op in een stormachtige tijd. Juist in deze periode koos Antoon Hurkmans voor het priesterschap, waartoe mgr. Bluijssen hem op 22 december 1979 door handoplegging en gebed wijdde. Niemand kon bevroeden dat deze 35-jarige jongeman van doorslaggevende betekenis zou zijn voor het bisdom Den Bosch. De vaderlijke wijze waarop hij priester en pastoor was, maakte dat hij bij de opvolger van Jan Bluijssen, mgr. Ter Schure, in beeld kwam als eerste rector van het Sint-Janscentrum aan de Papenhulst 4. 

De aanwezige Kerk
Ondanks allerlei tegenwind, roeiden mgr. Ter Schure en rector Hurkmans tegen de stroming in. Het resultaat: tientallen diocesane priesters die steeds meer parochies bedienden. De Kerk kreeg weer kleur, de priesterschare wat meer vet op de botten. De positiviteit kwam weer terug, met vertrouwen in de toekomst van de Kerk. In steeds meer kerken werd (dagelijks) de eucharistie gevierd en zo bloeide de sacramentele Kerk weer op, want daar waar de sacramenten gevierd worden leeft Christus temidden van Zijn mensen. Uiteindelijk is de Kerk alleen dáármee gediend. Bidden voor priesters die de Heer tegenwoordig stellen, hun opleiding mogelijk maken en hen gaandeweg hun priesterleven ondersteunen is het minste wat 'gewone gelovigen' kunnen doen om invulling te geven  aan de verantwoordelijkheid van hún doopsel. 

De toekomstbestendige Kerk
In 1998 kreeg de succesvolle seminatierector het vertrouwen van paus Johannes Paulus II de leiding over het bisdom van 's-Hertogenbosch te dragen. Op 29 augustus van dat jaar trad de nieuwe bisschop aan in de kracht van de Heilige Geest. Mgr. Hurkmans bleek niet alleen een vaderfiguur voor 'zijn' priesters, maar net zo goed voor de gelovigen die aan zijn zorgen werden toevertrouwd. Hij koos voor een inhoudelijke insteek: voor gebed en voor evangelisatie. De deuren van de Kerk gingen open, de toekomst werd positief omarmd en met vertrouwen tegemoetgetreden: groeien in geloof, geloven in groei. Bisschop Hurkmans sloot geenszins de ogen voor de realiteit en besloot tot een reorganisatie van het bisdom, inclusief parochiefusies. De bisschop nam bij voortduring zijn verantwoordelijkheid, keek niet weg en ontweek lastige vragen of hun moeilijke antwoorden niet. Hij had zelfs het lef - als eerste van de 'zuidelijke' bisschoppen - om parochies wakker te schudden door het thema 'kerksluiting' te agenderen. Dat was - en is! - nu eenmaal het eerlijke verhaal. Daarbij koos Hurkmans net zo goed voor de vaderrol die hem kenmerkt. Zonder twijfel is mgr. Hurkmans één van de grootste der Bossche bisschoppen. Hij heeft het bisdom gevoed met priesters, de parochies behoed voor uitsterven-zonder-uitzicht en de zielen gered door steevast de toegang tot de sacramenten veilig te stellen.

Magnificat!
Mgr. Hurkmans is een man van de Kerk. Als je hem ziet en hoort, weet je: hij is een biddende ziel die ademt op de longen van het getijdengebed. Je ervaart dat het geloof geen boekenwijsheid is, maar levenswijsheid. De theologie heeft mgr. Hurkmans dichterbij de God Die Zich kennen laat gebracht en tegelijktertijd zijn die woorden in hem 'vlees' geworden. Mgr. Hurkmans lééft door het geloof en hij leeft dat geloof voor. Als hij (s)preekt, komen woorden van leven recht uit zijn hart. Onze emeritusbisschop heeft geen "carrière gemaakt" in de Kerk, hij heeft slechts "zijn roeping gevolgd" door een goede herder te worden die zijn schapen kende en zich door hen liet - en laat! - kennen. Want in alle rollen is de bisschop altijd dezelfde gebleven: een zoon van Brabant, een kind van God. Écht een gewone bisschop voor gewone mensen, ons buitengewoon dierbaar.

Postadres voor een kaartje
Mgr. drs. A.L.M. Hurkmans, emeritusbisschop van 's-Hertogenbosch
Papenhulst 4
5211 LC  's-HERTOGENBOSCH

  
QR-code

Doneren?

Scan de QR-code of klik op de afbeelding om een donatie te doen via Givt. Het bedrag kan eenvoudig aangepast worden.