Hoeveel millenials zijn er in onze parochie? Weet u überhaupt wat het zijn, waar ik het over heb? Ik moet eerlijk bekennen: ik moest het ook even opzoeken. Het gaat om diegenen die geboren zijn tussen 1981 en 1996, het gaat om de demografische generatie Y. Ik kwam dit woord tegen bij een artikel waar het ging om de eerste missionaire millennial. Het was een artikel dat ging over de zaligverklaring van Carlo Acutis. De “zalige whizzkid” wordt hij ook wel genoemd die in 2006 op vijftienjarige leeftijd aan leukemie stierf, en die nu al zijn plek kreeg in de kerkelijke eregalerij van zalig verklaarden en heiligen.
Gekleed in een sweater, jeans en sneakers ligt zijn gebalsemde lichaam sinds zijn zaligverklaring, zichtbaar opgebaard in de Santa Maria Maggiorekerk in Assisi. Jongeren kunnen zich gemakkelijk herkennen in deze leeftijdsgenoot: een doodgewone, sociale, attente, opgewekte knul die van Supermario, Pokémon, voetbal en actiefilms hield.
Maar helemaal gewoon was Carlo Acutis toch ook weer niet. Want hoezeer hij ook van computers en informatica hield, waarvoor hij overigens een bijzonder talent had, nog meer hield hij van zijn geloof, van de werkelijke aanwezigheid van Christus in de eucharistie, zoals hij dat beleefde, en van verschillende heiligen, waaronder Franciscus, die hij als zijn rolmodellen beschouwde.
Carlo Acutis wordt op 3 mei 1991 in Londen geboren in een welgestelde Italiaanse familie. Zijn vader, bankier en zijn moeder Antonia wonen als expats in Londen. Niet lang na Carlo’s geboorte verhuist het gezin naar Milaan.
Al op zeer jonge leeftijd legt hij een bijzondere interesse voor religie aan de dag. “Als we in een stad wandelden en we passeerden een kerk, wou hij er altijd naar binnengaan om hallo te zeggen tegen Jezus en Maria”, vertelt zijn moeder.
Als driejarige leert hij via zijn Poolse en zeer gelovige kinderoppas de rozenkrans kennen. Een fascinatie die niet meer van hem zal wijken. “De rozenkrans is mijn snelweg naar de hemel”, wordt een van zijn gevleugelde uitspraken.
Nadat hij op zijn zevende de eerste heilige communie heeft ontvangen gaat Carlo meer dan eens per week naar de mis en wekelijks te biecht.
Naast zijn belangstelling voor het geloof heeft hij een passie voor computers en alles wat daarmee samenhangt. Het lijkt alsof hij zijn korte leven voorvoelt; “hij wou zijn tijd niet verspelen”, vertelt zijn moeder. Hij zet zichzelf met computerspelletjes op een rantsoen van niet meer dan één uur per week. De rest van zijn tijd besteedt hij voor een belangrijk deel aan vrijwilligerswerk voor bejaarden en kansarmen en aan religieuze devotie. Als 13-jarige wordt hij assistent-catecheet van zijn parochie. Zijn computervaardigheid wendt hij aan voor het maken van een religieuze website voor zijn parochie en school.
Toch is wizzkid Carlo geen typische nerd. Hij is populair op school, mengt zich actief in discussies, hij is ondersteunend en sociaal voor vrienden en neemt het op voor kinderen die gepest worden of gediscrimineerd vanwege een beperking.
Begin oktober 2006 wordt hij ziek. Wat aanvankelijk een griep lijkt, blijkt een agressieve vorm van leukemie. Amper twee weken later overlijdt hij in het ziekenhuis. “Ik zal je een teken geven dat ik bij God ben”, zegt hij voor zijn dood nog tegen zijn moeder. Op zijn sterfdag exact 4 jaar later schenkt zijn moeder op 44-jarige leeftijd het leven aan een tweeling.
Carlo Acutis raakt bekend als de ‘cyberapostel’ en krijgt de titel ‘Dienaar van God’. Als paus Franciscus hem vervolgens in 2018 ‘eerbiedwaardig’ noemt, zijn de eerste stappen op weg naar een zalig- of heiligverklaring gezet.
In 2019 geeft de Medische Raad van de Congregatie voor Heiligenzaken een positief advies over een wonder in Brazilië. Een kind blijkt genezen van een pancreasafwijking nadat zijn moeder een noveen had gebeden waarin zij om de voorspraak van Acutis had gevraagd. In een decreet op 21 februari 2020 bevestigt paus Franciscus de authenticiteit van het wonder, waarna de weg naar een zaligverklaring open ligt.
Op 10 oktober 2020 is het zo ver. Midden in het eerste coronajaar vindt de zaligverklaring plaats in de basiliek van Sint-Franciscus van Assisi. Ondanks de coronamaatregelen passeren in 19 dagen tijd 41.000 pelgrims de geopende kist waarin de jongen ligt opgebaard.
Dat het leven van een gewone hedendaagse jongere tegelijk heel bijzonder en intens religieus kan zijn, bepaalt voor een belangrijk deel de fascinatie voor zijn persoon. Hij laat zien dat ‘heiligheid’ niet iets abstracts is, iets voor enkelingen, maar een reële mogelijkheid in ieders leven. Je zou hem kunnen zien als een room-katholieke influencer en zijn zaligverklaring als het kerkelijk equivalent voor ‘viral’ gaan. Hij laat zien dat populariteit authenticiteit niet in de weg hoeft te staan. Misschien is authenticiteit zelfs wel een voorwaarde voor aantrekkingskracht. In Carlo Acutis’ eigen woorden: “Iedereen wordt geboren als een origineel, maar veel mensen sterven als fotokopieën. Laat dat niet met jou gebeuren!”
