In zijn boodschap voor de vastentijd van 2025 benadrukte paus Franciscus het belang van het leven als een voortdurende reis van bekering, waarbij men ervoor kiest in vrede en hoop samen met anderen op weg te gaan.
“Moge de hoop die niet teleurstelt, de kernboodschap van het jubeljaar, het middelpunt zijn van onze vastenreis naar de overwinning van Pasen,” zei de paus in de boodschap die dinsdag werd vrijgegeven.
Hij citeerde ook de uitroep van de heilige Paulus in de eerste brief aan de Korintiërs: “De dood is verslonden in de overwinning. Dood, waar is uw overwinning? Dood, waar is uw angel?”
Hoewel Franciscus momenteel in het Gemelli-ziekenhuis verblijft voor de behandeling van meerdere luchtweginfecties, is zijn vastenboodschap gedateerd op 6 februari, ruim voor zijn ziekenhuisopname op 14 februari.
De vastentijd begint op aswoensdag, 5 maart aanstaande.
Het Vaticaan heeft laten weten dat de paus, ondanks zijn ziekenhuisopname, met de hulp van zijn secretarissen nog steeds enkele werkverplichtingen nakomt.
In zijn boodschap schreef de paus dat deze vastentijd een kans is om stil te staan bij drie gebieden waarin men zich verder kan bekeren: samen op weg gaan, synodaal zijn en hoop koesteren.
"Een eerste oproep tot bekering," zei hij, "komt voort uit het besef dat wij allen pelgrims zijn in dit leven; ieder van ons wordt uitgenodigd om stil te staan en zich af te vragen in hoeverre ons leven dit weerspiegelt. Ben ik werkelijk op weg, of sta ik stil en beweeg ik niet, verlamd door angst en wanhoop of terughoudend om mijn comfortzone te verlaten? Zoek ik manieren om situaties van zonde en omstandigheden die mijn waardigheid aantasten achter me te laten?"
Over de deugd van hoop citeerde paus Franciscus de Catechismus van de Katholieke Kerk, waarin hoop wordt beschreven als het "zekere en vaste anker van de ziel."
“Dankzij Gods liefde in Jezus Christus worden wij gedragen door de hoop die niet teleurstelt,” zei de paus. Hij voegde daaraan toe dat hoop “de Kerk aanspoort om te bidden dat ‘allen worden gered’ (1 Tim. 2:4) en uit te zien naar de vereniging met Christus, haar bruidegom, in de heerlijkheid van de hemel.”
Hij herinnerde aan een gebed van de heilige Teresa van Ávila: “Hoop, o mijn ziel, hoop. Je kent noch de dag noch het uur. Wees waakzaam, want alles gaat snel voorbij, ook al maakt je ongeduld het zekere twijfelachtig en verandert het een zeer korte tijd in een lange.”
Franciscus stelde voor dat een goede vastenoefening en gewetensonderzoek zou zijn om het eigen leven te vergelijken met dat van een migrant of vreemdeling, “om te leren meevoelen met hun ervaringen en op die manier te ontdekken wat God van ons vraagt, zodat we beter kunnen groeien op onze weg naar het huis van de Vader.”
Hij moedigde katholieken ook aan om synodaler te zijn door samen met anderen op weg te gaan en tegelijkertijd zelfgerichtheid, uitsluiting, onderdrukking, afgunst en hypocrisie te vermijden.
“Laten we allemaal in dezelfde richting lopen, met hetzelfde doel voor ogen, en elkaar met liefde en geduld ondersteunen,” riep hij op.
Paus Franciscus benadrukte dat de oproep tot hoop en vertrouwen in God en het eeuwig leven een belangrijk aspect is van de bekering tijdens de vastentijd. Hij nodigde uit om na te denken over vragen zoals: “Ben ik ervan overtuigd dat de Heer mijn zonden vergeeft? Of handel ik alsof ik mezelf kan redden? Verlang ik naar redding en roep ik God om hulp om die te bereiken? Ervaar ik concreet de hoop die mij helpt om de gebeurtenissen van de geschiedenis te interpreteren en mij inspireert tot inzet voor gerechtigheid en broederschap, tot zorg voor ons gemeenschappelijke huis, op zo’n manier dat niemand zich buitengesloten voelt?”
“Deze vastentijd vraagt God ons om te onderzoeken of wij in ons leven, in onze gezinnen, op onze werkplekken en daar waar we onze tijd doorbrengen, in staat zijn samen met anderen op weg te gaan, naar hen te luisteren en de verleiding te weerstaan om op onszelf gericht te zijn en alleen aan onze eigen behoeften te denken,” zei hij.
